Door Sihem Kamroun

Mohammed Allouch is een jongerenwerker actief in het PowerUp073 Team Noord. Hij deelt graag zijn ervaringen in het motiveren van Bossche jongeren.

Bij een deel van de mensen leeft het idee dat jongerenwerkers vooral bezig zijn met het organiseren van activiteiten. Volgens Mohammed is het enkel een middel om jongeren uit te dagen en zowel mentaal als fysiek in beweging te brengen.

“Het is niet ‘We gaan even een uurtje tegen een bal trappen. Ik fluit wel even. Oké jongens, tot morgen’. Jongeren worden aangesproken op gedrag en goede gewoonten, zoals op tijd komen en respect voor elkaar. Een terugkerend onderdeel is dat we een rolmodel vragen om langs te komen bij het jongerencentrum. Een bekende zaal- of veldvoetballer waar de jongeren naar opkijken bijvoorbeeld. Zo iemand verzorgt dan een gastles en vertelt over hoe hij het tot zover heeft geschopt. Je ziet de jongeren helemaal oplichten.”

Als Mohammed of zijn collega’s binnen het team negatief gedrag zien, nemen ze die jongere apart. Vooral ook om te kijken waar de pijnpunten liggen en hoe de jongere zelf kan bijdragen aan de oplossing.

“Een voorbeeld. Toen ik hier net begon was schelden met ‘kanker’ aan de orde van de dag. Als iemand dat nu zegt, doet hij gelijk zijn hand voor de mond en kijken ze me allemaal aan. Ik houd ze een spiegel voor, zodat er bewustwording ontstaat. Het helpt namelijk niet om alleen maar te zeggen dat iets niet mag. Je moet de vraag neerleggen bij de jongeren: waarom is iets niet ok?”

“Jongeren checken je Facebook en Instagram. Toen ze erachter kwamen dat ik voor het Nederlands zaalvoetbalteam speel, brak dat het ijs.”

Mohammed haalt veel voldoening uit zijn werk en is zelf eigenlijk ook een rolmodel. Toen hij in De Hambaken kwam werken, keken de jongeren eerst de kat uit de boom. “Ze checken dan je Facebook en Instagram. Toen ze erachter kwamen dat ik voor het Nederlands zaalvoetbalteam speel, brak dat het ijs. Dan gaat je status omhoog en krijg je meer gedaan. Het hielp ook dat ik vroeger vaak in jongerencentra kwam en me goed kan inleveren. Ik had altijd het gevoel dat ik terecht kon bij de jongerenwerkers en dat ze me begrepen. Het hielp me om de juiste keuzes te maken, ook al had ik het niet altijd even makkelijk. Hiermee wil ik jongeren graag inspireren. Het is nooit te laat om het tij te keren.” 

Het PowerUp073 team Noord heeft ook jongeren in het vizier die in de criminaliteit zitten. Maar die komen niet zo snel over de vloer in het jongerencentrum. Met de jongeren die er wel komen, heeft Mohammed en zijn collega’s een sterke band door te investeren in de relatie en hen de ruimte te geven als vrijwilligers.
“We hadden eind vorig jaar een vuurwerkbijeenkomst van de politie en Halt waar weinig jongeren op af kwamen. Dan pleeg ik één belletje naar een vrijwilliger; die verzamelt de jongeren en dan komen ze met 12 man binnen. Daar heb ik veel waardering voor.”

“Ik kom zelf ook van de straat. Ik weet hoe dat soort problemen alleen maar kunnen groeien.”

Mohammed en zijn collega’s leggende verantwoordelijkheid zoveel mogelijk bij jongeren zelf. Jongerenwerkers faciliteren, maar de jongeren houden de tent draaiende door mee te organiseren, te ondersteunen, op te ruimen; kortom door te participeren op verschillende niveaus.

Problemen die Mohammed vaak tegenkomt bij jongeren zijn: verzuim, middelengebruik, sexting, problemen in de thuissituatie of op school.
“Er zijn jongeren die heel vroeg met drugs in aanraking komen. En daar maak ik me ernstige zorgen over. Want ik kom zelf ook van de straat. Ik weet hoe dat soort problemen alleen maar kunnen groeien.”

Soms gaat het om ingewikkelde problematiek waar de jongerenwerkers minder van afweten.  In dat soort gevallen wordt het eigen netwerk en de JPP jeugdpreventiewerker binnen het team ingezet om te kijken hoe een ingang gecreëerd kan worden.

“Wat je merkt is dat jongeren niet zitten te wachten op allerlei hulpverleners. Twee is vaak nog teveel. Dan is een vertrouwd gezicht van de jongerenwerker erg welkom. We hebben een bepaalde band met jongeren. Dat komt door vertrouwen. Ze vertellen dingen die ze aan anderen niet kwijt willen en vragen sneller om hulp.”

De doelgroep van PowerUp073 is 12 tot 23 jaar. Toch vinden de teams het belangrijk om betrokken te zijn bij kinderen uit de groepen 7 en 8. Als een jongerenwerker op de basisschool al bekend is, is er nog tijd om aan een vertrouwensband te werken en de jongere in beeld te houden. Vooral in wijken als De Hambaken zet het team daar vol op in. Elke woensdagmiddag is speciaal gereserveerd voor deze doelgroep. Ook wordt er in de relatie met de ouders geïnvesteerd.
“Als ik een vaste jongere een tijdje mis, dan ga ik langs en bel ik aan. Dan maak ik meteen kennis met de ouders en heb ik een ingang thuis.”

“Ik zeg niet alleen ‘hallo’. Ik geef ze een boks, of een omhelzing. Het is intuïtief, gevormd door de cultuur waarin ik ben opgegroeid.’

Hoe het komt dat Mohammed goede banden met jongeren in de wijk heeft?
“Jezelf blijven, veel tijd in de relatie met de jongere steken en écht luisteren naar jongeren. Als ze zien dat je moeite voor hen doet, sta je 1-0 voor. Van mij mag veel. Plezier is belangrijk. Maar als we serieus zijn, zijn we dat ook echt.”

Mohammed heeft net als zijn collega’s een eigen laagdrempelige manier van contact maken. De jongeren zien hem niet als een ‘hulpverlener’, maar meer als een vriend, een broer. “Ik zeg niet alleen ‘hallo’. Ik geef ze een boks, of een omhelzing. Het is intuïtief, gevormd door de cultuur waarin ik ben opgegroeid. Dat maakt me een werker waar de jongeren zich mee kunnen identificeren. Maar ook een werker die weet wat er achter gesloten deuren kan spelen bij bepaalde mensen.”

Welke activiteit de jongeren het meeste is bijgebleven? “Door mijn contacten in de voetbalwereld kon ik een groep jongeren meenemen naar een wedstrijd in België. De jongeren werden opgehaald door de KNVB en mochten de wedstrijd bijwonen. De jongens hebben het er nu nóg over.”

“Als jongeren om half 3 ’s nachts klaar zijn, geloof me, dan gaat niemand meer buiten hangen.”

Eén ander bijzonder activiteit waar Mohammed aan bijdraagt is het Ramadantoernooi. Veel jongeren bleven na het moskeebezoek nog op straat hangen tijdens de Ramadan. Door na middernacht een voetbaltoernooi te organiseren, kunnen deze jongeren hun energie op een positieve manier kwijt. Het Ramadantoernooi wordt ieder jaar afgesloten met een iftar waarbij een imam (geestelijk begeleider, red.) wordt uitgenodigd iets te vertellen over de vastenmaand Ramadan.
“Als jongeren om half 3 ’s nachts klaar zijn, geloof me, dan gaat niemand meer buiten hangen. Iedereen wil naar huis, eten en gaan slapen. Het is hier in Den Bosch een succes en ook in andere steden is het inmiddels een terugkomende activiteit.”

 “Ik probeer altijd zichtbaar te zijn in de wijk. Jongeren en ouders kunnen me herkennen aan mijn werkkleding. Ik doe een rondje op de fiets; groet wat mensen, loop naar iemand toe, stel mezelf voor aan wijkbewoners, zodat ik geen vreemde ben ik de wijk. Dat verlaagt de drempel.”

“De Hambaken is een wijk met haar eigen uitdagingen.”

Mohammed vergelijkt De Hambaken met de wijk waar hij vandaan komt, Tilburg Noord. Vaak laagopgeleide ouders, lage inkomens, divers aan culturen, maar voornamelijk met een Marokkaanse achtergrond. De Hambaken is een wijk met haar eigen uitdagingen; erg verschillend met bijvoorbeeld de aangrenzende wijk Maaspoort.

“In vergelijking tot De Hambaken heb je in Maaspoort vaker te maken met scheidingen en met depressie. In De Hambaken is het juist weer meer gedragsproblemen bij jongeren. Sommige jongeren zijn thuis lieverdjes, maar denken buiten alles te kunnen bepalen. Net alsof ze in een film zitten. Je merkt ook dat de jongens sneller afglijden richting criminele activiteiten.”

“Ik sta versteld van de dromen van jongeren. Het enige wat ze nodig hebben is een duwtje in de rug.”

Maar er is ook veel moois in de wijk volgens Mohammed.
“De wijk is heel hecht. Vaak is het geen onwil en weet men wat ze wil, maar niet hoe je er kunt komen. Ik sta soms versteld van de dromen van jongeren. Het enige wat ze nodig hebben is een duwtje in de rug, dan komen ze er wel. Als jongerenwerker kan ik daar zoveel in betekenen. Het doet me denken aan een jongen in Tilburg die blowde en dreigde te ontsporen. Ik wilde hem niet afschrijven en ben voor hem in de bres gesprongen. Ik kwam hem vorig jaar weer tegen. Hij is inmiddels getrouwd, heeft een baan en net een kleine gekregen. Het scheelde niet veel en ik moest een traan laten. Ik omhelsde hem en hij zei: ‘Het komt allemaal door jou’. Dat heeft me geraakt.”